Merhamet,

insani özümüzü en çok besleyen ve gürleştiren değerlerin başında gelir. Öyle ki, insan olmakla merhametli olmak arasındaki ilişki denizle su arasındaki ilişki kadar yaşamsaldır. Nasıl ki su olmadan denizin varlığından söz edilemezse, merhamet sahibi olmayan insanın da varoluş amacına uygun bir yaşam sürdüğünden bahsedilemez. İnsan açısından merhamet, hava ve su gibi yaşamsal bir ihtiyaç olmanın yanı sıra, toplumsal açıdan da insanca bir yaşamın temelini oluşturur.

Çünkü insan, doğası gereği toplumsal bir varlıktır ve onun insani potansiyellerini koruyup geliştirebilmesi için çevresinden gelecek desteklere ihtiyacı vardır. İnsan, doğumundan itibaren yakın ve uzak çevresindeki kişiler tarafından sevildiğini ve onaylandığını hissetmek, daha da önemlisi bunu somut eylemleriyle görmek ve göstermek ister. Bu sevgi ve onay ihtiyacı o kadar önemlidir ki, çoğu zaman beslenme ve barınma gibi temel biyolojik ihtiyaçların bile önüne geçer.