Erken çocukluk, çocuk psikolojisi ve eğitim öğretimde, insan hayatının en önemli dönemi olarak kabul edilmektedir. Bu dönemde gerçekleşen her şey, çocuğun gelecek hayatına şekil vermektedir. Buna din de dahildir. Yapılan çeşitli çalışmalar, erken çocukluk döneminde dini duygunun mevcudiyetini tespit etmiş ve bu gerçekliğin değerlendirilmesini önermiştir. Çocuklarda Allah'ı arzulayan manevi bir boşluğun mevcudiyeti, dinin çocuğun zihninde şekillenişini de beraberinde getirmektedir. Bu süreçte en etkin faktör anne-baba ve yakın çevredir. Bu yakın çevrenin dini temsil boyutu, çocukların özümseme ve uyumsama süreçleri sonucu oluşan şema kavramını güçlendirerek dinin çocukların zihninde şekillenişini hızlandırır ve berraklaştırır. Bu süreçte en önemli ve hassas gelişim, çocukların Allah kavramının gelişimidir.